czwartek, 18 lutego 2016

Anioł Istnienia. (Luty 2016 )

Na prośbę, więc i z dedykacją.
Dla Anioła~


Chwila ludzkie odlicza istnienie,
martwa wskazówka wygrywa requiem.
W świetle skąpany wojownik Jasności,
mruży oczęta ospale.
Ranek, li wieczór nastał złośliwy?
Minuta narodzin, sekunda agonii,
strata, nadzieja, rozpacz, wołanie
i jeden Anioł w zastępach diabelskich.
Skrzydła rozkłada, pióra rozdaje,
otacza opieką, otuchą.
Zamykasz oczy, nie widzisz Jasności,
tej co życia trzyma koniuszek.
Śpisz, cudu czekasz, marzysz…
Anioł gasi światło zduszając ziewanie,
śnij, śpij, on będzie tu gdy wstaniesz.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz