Hades w szkole ( wrzesień 2012 )

Brak nam mądrości,

niestety, nie mamy cierpliwości.

Brak nam chęci, brak odwagi,

nie umiemy utrzymać powagi.

W koleżankę krzesłem mierzę,

w to co widzę, dziś nie wierzę.

Czemu znowu plan zmieniają,

wciąż pomyłki jakieś mają?

Po co pytać dnia drugiego?

Ja nie umiem Angielskiego!

My Herosi, półboskie dzieci,

z energii wywracamy kosze na śmieci…

Szkoła to miejsce na powagę i ciszę,

a ja na zamieszanie jakieś liczę.

Literki rozmazują się jak szalone,

dlaczego wakacje są już skończone?!

Już wolę Hydrę i Zeusa krzyki,

niż oglądać pana od matematyki.

Na chemii w proch zmieniłam pół klasy,

dla szkoły ciężki nastały czasy.

A gdy na Polskim mity czytamy,

same kłamstwa wciąż powtarzamy.

Tylko powiedzcie czemu nikt mi nie wierzy,

że Olimp w Ameryce leży?

Twierdzą, że kłamstwa wciąż opowiadam,

a ja im tylko prawdę wyjawiam

„że bogowie żyją i świetnie się mają,”

a oni pały mi wstawiają.

„Niech jutro ojciec twój się tu zjawi”

coś nie wierzę, że się pojawi.

Tłumaczę im przecież, że jest zajęty,

a oni na to, że dzieckiem swym powinien być przejęty.

No dobrze, ale Hades w szkole?

To ja już się chyba, kłamstwem zadowolę.